به گزارش «تابناک»، شهریور 1390 بود که محمود احمدینژاد، یکی از مدیران مورد اعتماد خود را به پرسپولیس فرستاد تا سردار رویانیان علاوه بر ریاست ستاد مدیریت حمل و نقل و سوخت مدیریت، یکی از مهمترین و پرطرفدارترین باشگاههای کشور را بگیرد؛ موقعیتی که در آن زمان و یک و سال نیم مانده به انتخابات ریاست جمهوری میتوانست هر مدیری را حتی به صندلی ریاست جمهوری برساند. سهمیههای بنزین و پرسپولیس هر دو آنقدر طرفدار داشت که میتوانست سوار خود را به خرداد 92 برساند.
اما دیری نگذشت که رویانیان عطای ستاد را به لقایش بخشید و با نزدیک شدن دولت احمدینژاد به خط پایان، تلاش کرد پایگاهش را در پرسپولیس محکم کند تا بتوان در پوشش یک غیر فوتبالی، جایگاه با ثباتی در مدیریت فوتبال ایران پیدا کند؛ اما همه چیز بر وفق مراد وی نگشت و سرانجام سردار از قطاری که بدون بلیت سوار آن شده بود، پیاده شد تا پرسپولیسی را که بحرانزده تحویل گرفته بود، بحرانزده تحویل دهد.
محمد رویانیان تا همین روزهای آخر هم از برنامههای بلند مدتش برای آینده پرسپولیس خبر میداد و با اینکه در دو سال نیم حضورش در پرسپولیس، وعدههای فراوانی برای درآمدزایی این باشگاه داده بود، هیچ کدام از پروژههای مالی که از آن دم میزد، به نتیجه نرسید و سرانجام مجبور شد، پس از چندین و چند استعفای نمایشی، صبح امروز پس از دو سال و نیم حضور و بدون دریافت حتی یک جام از پرسپولیس برود.
او که با ورودش به فوتبال با ماجرای اهدای پورشه به جای مبلغ قرارداد، قصد ساخت پرسپولیس کهکشانی را داشت، با جابجایی سقف قراردادها در دو سال گذشته، یکی از عوامل و ارکان بالا رفتن مبلغ قرارداها در فوتبال ایران بود.
رویانیان اما پس از خوردن کفگیر دولت به ته دیگ، شروع به گفتن برنامههای پر زرق و برق برای درآمدزایی پرسپولیس کرد، ولی هیچ گاه این برنامهها را جدی پیگپری نکرد و به جایش دعوت از میلان و رئال مادرید و جشنهای این باشگاه را با سروصدای فراوان برگزار کرد تا پروژههایی مانند نوشابههای انرژیزا، رستورانهای زنجیرهای، دانشگاه پرسپولیس، آکادمی و مدارس فوتبال و هواپیمایی پرسپولیس، همه و همه ابتر بمانند و پرسپولیس هیچ گاه به درآمدزایی نرسد و بیپولی این تیم ـ که بازیکنانش را در آستانه دربی به اعتصاب کشانده بود ـ درب خروجی را جلوی سردار باز کند.
اما از هیاهوهای رویانیان که بگذریم، او در دو سال و نیم ماندنش در پرسپولیس هم نتوانست دستاورد مهمی برای باشگاه داشته باشد و شاید صدرنشینی پس از یکصد و ده هفته، تنها نکته مثبت در کارنامه او البته پس از برگزاری دیدار دوستانه با پیشکسوتان میلان باشد. یکی از دلایل نتیجه نگرفتن پرسپولیس در زمان رویانیان بیثباتی تیم او بود. محمد رویانیان در دو سال و نیمی که با پرسپولیس همکاری کرد، پنج سرمربی را در رأس هدایت تیمش دید؛ حمید استیلی، مصطفی دنیزلی، مانوئل ژوزه، یحیی گل محمدی و علی دایی با معدل هر مربی یک نیم فصل در زمان حضور رویانیان، هدایت فنی این تیم را بر عهده گرفتند و البته هیچ کدام هم نتوانستند جامی برای باشگاه به ارمغان بیاورند.
حالا پرسپولیس از چهار دیدار گذشته خود، دو امتیاز به دست آورده و در شش هفته مانده به پایان فصل، حداقل پنج و حداکثر هفت امتیاز با صدر جدول فاصله دارد و این را هم اضافه کنید که شکرآب بودن رابطه دایی و پروین میتواند بر عملکرد این تیم در ادامه فصل تأثیر بگذارد و به این ترتیب این تیم برای قهرمانی به یک معجزه نیاز دارد، وگرنه علی دایی از هم اکنون باید جام را از دست رفته ببیند.
شرایط امروز پرسپولیس درست مانند هنگامی است که رویانیان به این تیم آمده بود؛ حمید استیلی در یازدهمین دوره لیگ برتر ضعیفترین آغاز همه دوران پرسپولیس را رقم زده بود. سردار پرسپولیس را بحرانزده تحویل گرفت و بحرانزده تحویل داد و البته به ادعای محمود خردبین، علاوه بر این، بحران 40 میلیارد تومان هم بدهی باقی گذاشته است.